roofcommunity
roofcommunity
Urbanisatie.
Met dit project ben ik gestart vanuit de woon -en leef problematiek van deze tijd. De mens wordt steeds meer en meer 'gedwongen' om kleiner te gaan wonen, dit zeker in steden.
Ook een tuin is eerder een luxe geworden dan een standaard. Met dit in het achterhoofd ben ik opzoek gegaan naar verloren ruimtes in de stad die we een leeffunctie kunnen geven. Zo kwam ik uit op de verschillende (vergeten) dak oppervlaktes. Deze oppervlaktes werden met diverse invullingen uitgewerkt en verbonden met elkaar. De overbruggingen bestonden voornamelijk uit 'afgedankte' industriële bouwmaterialen. Op deze manier ontstond er een kleine (utopische) community op de daken van Gent. (2017)
-> Hieronder enkele fragmenten uit het project.
Urbanisatie.
Met dit project ben ik gestart vanuit de woon -en leef problematiek van deze tijd. De mens wordt steeds meer en meer 'gedwongen' om kleiner te gaan wonen, dit zeker in steden.
Ook een tuin is eerder een luxe geworden dan een standaard. Met dit in het achterhoofd ben ik opzoek gegaan naar verloren ruimtes in de stad die we een leeffunctie kunnen geven. Zo kwam ik uit op de verschillende (vergeten) dak oppervlaktes. Deze oppervlaktes werden met diverse invullingen uitgewerkt en verbonden met elkaar. De overbruggingen bestonden voornamelijk uit 'afgedankte' industriële bouwmaterialen. Op deze manier ontstond er een kleine (utopische) community op de daken van Gent. (2017)
-> Hieronder enkele fragmenten uit het project.
ZELFDESTRUCTIE
Een fundamentele herdenking van wat materie is en doet. We beschouwen -als mens zijnde- objecten als passieve dingen die we onbelemmerd kunnen gebruiken. Erg dominant denkbeeld. Wat we vaak vergeten is dat materiële dingen gaan ook onderlingen relaties aan, en gaan in dialoog met elkaar. Dat heb ik ook proberen aantonen met deze installatie, de verschillende materie die in dialoog gaan met elkaar. Materie tot materie. De mens is niet langer de enige bron van actie. De materie en objecten gaat met elkaar in dialoog en worden actief ipv passief. Zij vertellen aan ons iets.
Niet-menselijke materie die met elkaar én met ons communiceert. Hiermee wordt de activiteit van materie aangetoond. Niet-menselijke materie die dus ook tot handelen in staat is. (2019)
ZELFDESTRUCTIE
Een fundamentele herdenking van wat materie is en doet. We beschouwen -als mens zijnde- objecten als passieve dingen die we onbelemmerd kunnen gebruiken. Erg dominant denkbeeld. Wat we vaak vergeten is dat materiële dingen gaan ook onderlingen relaties aan, en gaan in dialoog met elkaar. Dat heb ik ook proberen aantonen met deze installatie, de verschillende materie die in dialoog gaan met elkaar. Materie tot materie. De mens is niet langer de enige bron van actie. De materie en objecten gaat met elkaar in dialoog en worden actief ipv passief. Zij vertellen aan ons iets.
Niet-menselijke materie die met elkaar én met ons communiceert. Hiermee wordt de activiteit van materie aangetoond. Niet-menselijke materie die dus ook tot handelen in staat is. (2019)
ZELFDESTRUCTIE
Een fundamentele herdenking van wat materie is en doet. We beschouwen -als mens zijnde- objecten als passieve dingen die we onbelemmerd kunnen gebruiken. Erg dominant denkbeeld. Wat we vaak vergeten is dat materiële dingen gaan ook onderlingen relaties aan, en gaan in dialoog met elkaar. Dat heb ik ook proberen aantonen met deze installatie, de verschillende materie die in dialoog gaan met elkaar. Materie tot materie. De mens is niet langer de enige bron van actie. De materie en objecten gaat met elkaar in dialoog en worden actief ipv passief. Zij vertellen aan ons iets.
Niet-menselijke materie die met elkaar én met ons communiceert. Hiermee wordt de activiteit van materie aangetoond. Niet-menselijke materie die dus ook tot handelen in staat is. (2019)
ABOUT
Enscenering, settings, tableaux vivants waarin kleur en beweging van essentieel belang zijn, typeren Sybren Janssens’ ruimtelijke installaties die zich feilloos integreren in de architecturale eigenheid van de plek. Alledaagse, bijna banale en wegwerpmaterialen mixt hij probleemloos met mechanische elementen om op een humoristisch-intelligente manier de beweging centraal te stellen. Het object en de verheerlijking ervan worden bevraagd, op een ironisch-relativerende manier onderzocht, alsook in welke mate de realiteit kan worden toegeëigend en hoe flinterdun (of net niet) de spanning is tussen illusie en werkelijkheid. Referenties aan de kunstgeschiedenis die hij zowel integreert als met een kritische blik bekijkt zijn inherent verbonden met zijn werk, alsook het gedachtegoed van de mediafilosoof Jean Baudrillard die vooral bezig was met het onderzoeken hoe beelden gemanipuleerd kunnen worden door onder andere technologie en media.
Sybren Janssens studeerde autonome vormgeving aan het KASK in Gent.
​
​
Tekst door Inge Breakman
