Van begin maart tot eind april 2019 hebben we een voorstelling gecreëerd genaamd “Penthesilea ruikt mannenvlees”. Deze scenografie opdracht was in samenwerking met KASK Drama en de Toneelacademie Maastricht. Het ging om een voorstelling (in een notendop) met als centraal thema het patriarchaat t.o.v. het feminisme. Startende bij de amazones, een vrouwencult waarbij de man enkel wordt beschouwd als onderdeel van de voortplanting, als lustobject. 

De man wordt geobjectiveerd, in combinatie met traditionele matriarchale linken.

De scenografie gaat om een opstelling van geassembleerde stereotype objecten, die verwijzen naar het brede assortiment van huishoudelijke toestellen uit de jaren ’60. Deze objecten worden ‘verkracht’ / ontzegd uit hun oorspronkelijk functie en vormen een kritiek tegenover de patriarchie. Zo wordt een wasmachine verheven tot een primitieve seksmachine die de man vervangt.

 

De scenografie gaat om de combinatie van verschillende beeldbanken. Enerzijds bestaan deze sculpturen uit dagdagelijks objecten waarmee we erg bekend zijn. Anderzijds worden deze objecten op een bepaalde manier verdraaid waardoor ze een dubbele betekenis en een uitgesproken kritiek met zich meedragen, en soms bijna menselijk worden. 

Een voorbeeld hiervan is “de strijkplank” Waarbij een strijkplank wordt getransformeerd naar een bijna menselijke vorm, met fallus en borsten. Hiermee wordt er verwezen naar de genderneutraliteit waarbij de geslachten met elkaar gepaard gaan en niet altijd in tegenstelling van elkaar hoeven te staan.